Author: Teo S. Baylen
Naglalagos sa silid ko ang pag-uyam
Ng tahanan, ng simbaha’t paaralan;
Buti nga raw, pagka’t ako’y kahihiyan
At pasanin ng lipunan’t sambayanan.
At sa aking kamusmusa’y ibunton
Ang kanilang kamaliang dugtong-dugtong
Kahihiyang ibig nilang maikanlong
Sa dilim ng parusahang akin ngayon.
Datapwa, o tahanang nanunumpa,
Saan galling ang hilig kong masasama?
Nagisnan ko’y anong uri ng aruga
Sa bubong mong maligalig at pabaya?
Di ka salat, ngunit ako’y nagpalimos,
Ito’y bunga ng buhay mong walang-utos;
Madayukdok pati niring pagkamusmos
At maanong naturuan ni magkurus.
Ikaw naming tambakan ng mga aklat
Na ang bunga’y pawing hilaw kung mapitas
Sa pinto mo’y nanaw akong diwa’t hubad
Dapatwat may putong din kahit tunggak!
Saka ikaw, o pulpito na abala
Sa awitin at sa sermong magaganda,
Sa bungad lang ng pinto mo’y nakatinda
Ang kabaong ng buhay ko’t kaluluwa.
O lipunan na kaybuting magmapuri
At sa aking lagay ngayo’y umaapi,
Anong damit ang suot mo pagkagabi?
Saan kita nagtatagpong tabi-tabi?
Anong uring panoorin ang handog mo?
Anong babasahing libangan ko?
Bakit ako sisisihin kung mabuyo
Sa dulong mong kamunduhang pampalango?
A, tahana’t paaralang pumapansin
A, simbahan at lipunang umiiting,
Kayo, kayo, ang marapat panagutin
Sa sanlaksang kamusmusang nasa bangin!
Source:
Literatura Ng Iba’t Ibang Rehiyon Ng Pilipinas (Binagong Edisyon), Carmelita Siazon-Lorenzo, et.all., Grandbooks Publishing Inc. 2010.
